Eğitim Hayatına Başlarken

Çocuklarımız bugün eğitim hayatlarına uzunca (!) bir aradan sonra tekrar başladı! Onlar adına çok mutluyum, öncesini ve sonrasını düşünemiyorum şu an, sadece ilk defa okula gidecek küçüklerimin resimleri çok heyecanlandırdı beni. Birazcık bu konudan bahsedelim istedim.

Kimi çocuklar koşarak gitmek ister, çok eğlenceli bir yer olarak yerleşebilmişse zihnine ve kalbine ne mutlu.. Peki ya öyle olmayanlar?

Buna dair bir kaç soru aldım bugün. Biraz da resim gördüm, küçük bedenlerde stres yüz bulmuş, resimlerden dışarı atılamıyor. Olabilir, hepimiz mutlu mesut başlamadık okullara..

Örneğin ben ilk günümde pencereden düşüyordum, annem beni geri alsın istemiştim, korkutucu gelmişti bana. Ancak zamanla alışır diyerek bırakamıyoruz da artık, zaman ilerledikçe ve biz doğruları daha çok öğrendikçe göze batar hale gelmeye başladı bazı şeyler. Hadi neler yapabileceğimize bakalım;

Öncelikle konuşmanın ve anlamaya çalışmanın burada altın kural olduğunu yerleştirelim kendimize. Bol bol duyguları paylaşmak için alan açıyoruz!

Çocuklarımıza duygularını içeri bastırmayı değil, onları paylaşmasını öğretiyoruz..

Okuldan korkacak ne var! Orası çok eğlenceli bir yer! Gitmek zorundasın! gibi sözcükler onu anlaşılmaz alana iterek orada bırakır. Eğer duygusunu o yansıtamıyorsa onun için biz yapabiliriz.

• 'Biliyor musun, bende okula ilk başladığımda nasıl bir yer olduğunu bilmediğim için biraz kaygılanmıştım, sonra okula alışınca çok severek gitmeye başladım'

• 'Burada bir kaç saat geçirip sonra eve döneceğiz, ben seni burada bekliyor olacağım'

• 'Gitmek istemediğini görebiliyorum, neden olduğundan biraz bahsetmek ister misin?'

• 'Döndükten sonra anlatacaklarını çok merak ediyorum, acaba neler düşüneceksin!'

Uyum konusunda çocuğumuzu yalnız bırakmadık ve düşünceleriyle hissettiklerini dinlemeye çalıştık.

Bilinmezlikleri ortadan kaldırmak

Bu kelimelerin haricinde akşam evde otururken kendi okul anılarınızı anlatabilirsiniz. Aynı yukarıdaki cümle gibi, siz başlarken neler oldu, neler hissettiniz, nasıl arkadaşlıklar kurdunuz, konuşmalara çocuğu da dahil etmeye çalışarak ilerleyebiliriz. Bilinmez bir okul alanı artık çocuğunuzun zihninde daha bilinir bir yere sahip olabilir.

Ödül-ceza yöntemleri daha çok kaygı ve korku yaratabilir!

Okula gitme konusunda ödül-ceza yöntemlerinin sonuçları güzel gelmiyor. Motivasyonu arttıracak konuşmalar yapmanız ve bir şey sunmamanız daha iyi etki edebilir. Uzunca bir süre okuyacak olan çocuğumuza kötü koşullanmalar bırakmak istemeyiz..

İlk günlerde konuşmaları yoğunlaştırdınız ve okula gelip gitmeye başladınız. Eğer siz götürüyorsanız ve bekliyorsanız, çocuğunuz beklendiğine dair bir güven hissediyorsa, kaynaştığında ya da oyuna daldığında çekip gitmemelisiniz. Bu durum var olan güveni zedeleyerek bambaşka bir kaygıya yol açabilir. Bunun dışında evdeki ya da okul önündeki vedalaşmaları kısa tutarak durum normalleştirilebilir.

Ebeveyn kaygıları

Çocuklarımız bir ayna gibi, bizlerden aldıklarını dışarı yansıtmakla meşguller. Bu başlangıç konusunda sizin içinizde neler olup bitiyor? Tedirgin misiniz? Heyecanlı mısınız? Sizde kaygılı olabilirsiniz ve telaşlı hareketler sergileyebilirsiniz. Kendinizi dinlemek, hareketlerinize dışarıdan bakabilmek için güzel bir fırsat!

Eğer sizde bu konuda sıkıntı yaşıyorsanız dışarı nasıl yansıttığınıza dikkat edebilir ve durumu onun için daha rahat hale getirebilirsiniz..

Uyum için zaman

Yeni bir yere girdiğimizde nasıl ki uyumlanmamız için biraz zamana ihtiyacımız oluyor, çocuğunuzun da uyumu yakalaması için zamana ihtiyacı olduğunu unutmayın. Her çocuğun yapısına göre uyum değişkenlik gösterebilir. Kıyaslama yapmak sadece çocuğunuzu daha çok germenize ve stres yüklenmesine yol açabilir..

Nereden yardım alacağını bilmesini sağlamak

Bu konuda bir bilinmezliği açmak konusu. Kendini kötü hissettiğinde, bir şeyler öğrenmek istediğinde ya da sadece paylaşmak istediğinde onun için öğretmeninin orada olduğunu anlatmak, öğretmene karşı bir güven oluşturabilir. Bunu siz biliyorsunuz, çocuğunuzda bilmesine yardımcı olabilirsiniz..

Kitaplarla destek

Okula destek için kitaplardan yardım almak! Duruma ne kadar da uygun..

Bir kitap önerelim..

Avucumdaki öpücük, yavru bir rakunun annesinden ayrılırken yaşadığı duyguları ve sonunda annesiyle birlikte bulduğu sevgi dolu ayrılığı anlatıyor. Aslında anne rakunun da ayrılmaya hazır olmadığını, ama avucundaki öpücüğün ikisine de iyi gelmesini görüyoruz..

Yazının sonunda bunun bir uyum süreci olduğunu da vurgulayalım, ve geçen zamanın değerli olduğunu, bunların anı defterlerine eklenip ileride bol bol anlatılacağını da söyleyelim ki biraz da rahatlayalım..

Keyifli başlangıçlar dilerim!